Estamos diante doutra escala maior, pero neste caso cunha nota descendente: a sétima.
Comezado desde do, vese mellor a diferenza respecto á escala maior:
Como nace a partir da V nota, que é o grao de dominante, chámase o modo de dominante.
Como xa explicamos a armadura do modo de dominante ten unha alteración menos que a da escala maior. (Por exemplo, observa que do mixolidio ten un bemol na armadura).
Esa alteración descendente, que provoca a desaparición da función de dominante, réstalle brillo ao modo sendo unha escala “menos maior” a maior.
O precedente gregoriano
A escala mixolidia correspóndese aos 7º e 8º modos gregorianos denominados Tetrardus.
Importante!Volvemos insistir que, no canto gregoriano, o que define ao modo non é o contraste coa escala maior (que aínda non era a escala referencia na música) senón o ámbito melódico, os xiros característicos de cada modo, as notas iniciais e as cordas de recitado. Por tanto: No gregoriano a nota característica non é o que define a un modo |
Escoitemos un exemplo:
Puer natus est nobis
Hoxe en día este son tan especial utilízase para conseguir transmitir o xuvenil, despreocupado, e está asociado co campestre a choiva de verán a inocencia e a felicidade. Úsase a miúdo na música “country” e na música popular irlandesa.
Escoitemos a escala mixolidia:
Sinxelamente é unha escala maior sen sensible.
Exemplos do seu uso
Do mesmo xeito que nos demais modos, podemos atopar cancións e melodías integramente en mixolidio ou aparicións máis fugaces dando soamente un toque de cor lidia usando a nota característica ou fórmulas acordais asociadas a este modo.
Melodías mixolidias
Gymnopèdie nº 2, Erik Satie
Utilizando unha simple harmonía de cuatríades de tónica e dominante Satie constrúe unha melodía mixolidia moi sinxela e serena.
Sueño con serpientes, Silvio Rodríguez
Neste outro exemplo o cantautor cubano utiliza unha estrutura harmónica máis elaborada I - I - V - VII - IV - I bastante común nas melodías mixolidias
Prelude nº X, La cathédrale engloutie, C. Debussy
Célebre pasaxe onde Debussy recrea o órgano da catedral da mítica cidade de Ys, cc. 36.40, utilizando eses enormes acordes a dúas mans coas oitavas graves simulando os sons dos pedais do órgano.
Trazos mixolidios
Nocturno Op. 9 nº 1 cc. 52-66, F. Chopin
Sobre un acorde de tónica presenta Chopin unha melodía onde introduce a nota característica mixolidia na segunda voz. Aínda que nun primeiro momento a nosa mente a interpreta como unha dominante da subdominante ese acorde non chega a resolver nunca, creando unha pasaxe mixolidia que persiste na nosa mente aínda cando desaparece esa nota característica 7↓.
Hey Jude, sección final, Lenon -Mcarthney
Toda a peza está no ton de Fa maior e cando chega esta sección introduce unha típica harmonía de dominante e na melodía só aparece a nota característica nun único instante.
Achegamento á harmonía no modo mixolidio
Igual que no modo lidio o acorde máis característico era o II grao, na harmonía de mixolidia será o VII.
- O recurso harmónico máis sinxelo e a fórmula VII-I presente en música cubana como o mambo e noutros moitos xéneros e cancións.
Exemplos:
Tequila, The Champs
Escuela de calor, Radio Futura
Lupita, Pérez Prado
- Outra fórmula moi habitual I-VII-IV-I. Neste exemplo, a estrutura harmónica é mixolidia pero a melodía non contén a nota característica.
Sweet Child O' Mine, Guns N' Roses